W laboratorium roztwór Lugola jest zwykle używany jako wskaźnik obecności skrobi w roztworze. Roztwór Lugola, zwany także jodem Lugola, to roztwór pierwiastkowego jodu i jodku potasu w wodzie, który powoduje, że roztwór zawierający skrobię staje się głęboki niebieski.
W niektórych przypadkach dodanie jodu Lugola do roztworu, który nie zawiera skrobi, może spowodować, że testowany roztwór zmieni kolor na niebieski, na przykład gdy roztwór Lugola lub użyte naczynie szklane zostanie zanieczyszczone. Czasami używa się kontroli podczas testów, gdzie roztwór Lugola dodaje się do roztworu, który zawiera skrobię (kontrola pozytywna) i do znanego roztworu, który nie zawiera skrobi (kontrola ujemna). Jeśli kontrola pozytywna zmieni kolor na niebieski, a kontrola negatywna nie zmienia koloru na niebieski, pomaga potwierdzić, że test nie jest wadliwy.
Chemicy nie w pełni rozumieją, w jaki sposób roztwór Lugola powoduje, że roztwór zawierający skrobię staje się niebieski. Procesy chemiczne są złożone. Mieszanina jodowego pierwiastka i jodku potasu w roztworze Lugola generuje wolne atomy jodu, które wydają się wymusić beta amylozę, skrobię, do liniowego rozmieszczenia z odstępami poziomów energii sprzyjającymi absorpcji światła widzialnego, tak że roztwór wydaje się niebieski.
Rozwiązanie Lugola zostało nazwane na cześć francuskiego lekarza J.G.A. Lugol, który wynalazł go w 1829 roku. Oprócz tego, że jest używany jako odczynnik w laboratoriach, jest często używany jako środek antyseptyczny i dezynfekujący.
