Szczątkowe struktury wspierają teorię ewolucji, dodając obserwowalne dowody do modelu wspólnego pochodzenia. Szczątkowe struktury niekoniecznie są pozbawione funkcji. W rzeczywistości, zgodnie z Austin Cline na About.com, nie jest możliwe wykazanie, że jakakolwiek cecha anatomiczna nie ma celu. Zamiast tego szczątkowa struktura wykazuje wyraźną homologię z podobną cechą w pokrewnych organizmach, ale której cel nie jest już jasny.
Jednym z przykładów szczątkowej struktury demonstrującej wspólne pochodzenie są kości miednicze współczesnych wielorybów. Ta obręcz kostna służy jako punkt przywiązania dla nóg ssaków lądowych, gadów i innych oddychających powietrzem kręgowców. Miednica była powszechnym rozwiązaniem dla wyzwań związanych z walką z grawitacją na lądzie. Ryby nie mają kości miednicznych, ponieważ ich otoczeniem rządzą raczej pływalności niż grawitacji. Wieloryby żyją w tym samym środowisku co ryby i nie mają nóg ziemnych, ale zachowują miednicę w kształcie czworonogów w tym samym miejscu co ich przodkowie żyjący na ziemi. Podczas gdy pas miednicy wieloryba służy jako punkt przywiązania dla kilku mięśni, ma on wspólną strukturę z homologicznymi kośćmi u lądowych gatunków. Ewolucjoniści przypisują to podobieństwo wielorybom i innym czworonogom, które wywodzą się od wspólnego przodka, który miał własną miednicę.
