Większość zwierząt bez kręgosłupa, zwanych bezkręgowcami, nie ma ogonów. Wśród nich są pająki, większość owadów i żab. Jednak każdy gatunek ssaka ma w pewnym momencie swego rozwoju ogon. Ludzkie zarodki mają ogony podczas piątego do ósmego tygodnia rozwoju. W rzadkich przypadkach ludzie rodzą się z niedoskonale rozwiniętymi ogonami, które muszą zostać usunięte chirurgicznie.
U kręgowców lub zwierząt z kręgosłupem ogony są zwykle wyraźnie widoczne i wykorzystywane do określonego celu ewolucyjnego. Ssaki domowe, takie jak psy i koty, mają bardzo wyraźne ogony, podobnie jak większość dzikich ssaków. Niektóre ssaki mają mniej wyraźne ogony, na przykład świnki morskie, ale nadal tam są.
Jednak u wielu innych gatunków to, co jest uważane za ogon, nie jest tak jasne. Na przykład, świerszcze i wiele innych owadów ma tylne włosy w miejscu, gdzie byłby ogon. Raki mają serię pięciu "płytek", które służą do wyprowadzania zwierząt wstecz przez wodę. Anatomiczne umieszczenie tych struktur na wielu zwierzętach sugeruje, że ewolucja zapewniła niektórym gatunkom rozszerzenie kręgów, które nie jest całkiem ogonem, ale ma tendencję do podobnego celu do ogona.
