Próbki kultur, które mają ponad 24 godziny mogą barwić się niepoprawnie, tracąc zdolność utrzymywania fioletu krystalicznego. Mogą pojawiać się jako organizmy Gram-ujemne, gdy są faktycznie gram-dodatnie, lub próbka może pokazywać wynik o zmiennej gramaturze.
Plamy Grama ujawniają strukturalne różnice w ścianach komórkowych organizmów w laboratorium. Gram-dodatnie organizmy mają grubą ścianę komórkową zawierającą do 90% peptydoglikanu i wyglądają na niebieskie lub purpurowe pod mikroskopem po barwieniu fioletem krystalicznym. Gram-ujemne organizmy mają znacznie cieńszą ścianę komórkową zawierającą do 10% peptydoglikanu i wysoką zawartość lipidów. Organizmy te pojawiają się pod mikroskopem na czerwono lub różowo po barwieniu fioletem krystalicznym.
Barwienie w gramach jest krytycznym testem laboratoryjnym, który jest integralny z badaniem i leczeniem chorób zakaźnych. Wiele antybiotyków działa na organizmy Gram-ujemne lub Gram-dodatnie ze względu na sposób, w jaki rozkładają się ściany komórkowe. Antybiotyki o szerokim spektrum działania działają zarówno na organizmy Gram-ujemne, jak i Gram-dodatnie.
Plama Gramu została stworzona przez Hansa Christiana Grama w 1884 roku. Szukał sposobu wizualizacji kokcy w próbkach tkanki płucnej tych, którzy zmarli na zapalenie płuc. Jako głównego zabarwienia użył fioletu krystalicznego, a następnie jodu jako utrwalacza i etanolu jako odbarwiającego. Etap odbarwiania powoduje utratę niebiesko-fioletowego zabarwienia, które różnicuje organizmy gram-dodatnie i negatywne od siebie.
