Informacja może być przekazywana tylko z presynaptycznego końca postsynaptycznego nerwu, zapewniając, że sygnał idzie tylko w jedną stronę. Dzieje się tak, ponieważ neuroprzekaźniki są tworzone tylko w neuronie presynaptycznym i mogą być odbierane tylko przez receptory w neuronie postsynaptycznym.
Dla jakiegokolwiek prądu elektrycznego, który ma być transmitowany w ciele, musi przecinać szczelinę synaptyczną lub rozszczep między dwoma neuronami. Neurotransmitery są zbudowane w neuronie presynaptycznym, a gdy są stymulowane przez impuls elektryczny, pęcherzyki zawierające te neuroprzekaźniki są uwalniane przez szczelinę. Kiedy osiągają drugą stronę synapsy, wiążą się z miejscem receptora na nerwie postsynaptycznym. Zmienia to poziom podniecenia komórek postsynaptycznych i może sprawić, że będzie mniej lub bardziej prawdopodobne, że osiągnie potencjał działania. Aby osiągnąć ten potencjał, musi istnieć pewna progowa ekscytacja, a jeśli zostanie to osiągnięte, sygnał będzie kontynuowany.
Ciało ludzkie używa szeregu różnych neuroprzekaźników i neuroreceptorów, które mają różne funkcje. Synapsy są ważną częścią układu elektrycznego w ciele z kilku powodów. Stwarzają system filtrowania bodźców tła, które w przeciwnym razie przytłoczyłyby system, umożliwiłyby rozproszenie impulsu w dół różnymi ścieżkami, pozwoliłyby na stopniowanie sygnału, a także zapewniłyby, że sygnał podróżuje tylko w jednym kierunku.
