Dawni egipscy szlachcice mieszkali w pałacowych domach wykonanych z kamiennych cegieł. Domy na ogół składały się z kilku pomieszczeń skupionych wokół dziedzińca i miały płaski dach, który był używany jako dodatkowy pokój. Małe okna byłyby umieszczone w wyższych salach i zwykle były pokryte maty, aby zapobiec przedostawaniu się ciepła, kurzu i much do domu, a zewnętrzne ściany były pomalowane na biało, aby odbijały słońce i utrzymywały dom w chłodzie.
W przeciwieństwie do szlachty, domy chłopskie budowano z cegieł błotnych, które były wykonane z błota pobranego z Nilu, zmieszane ze słomą, a następnie wysuszone na słońcu. Ściany często były budowane na dwóch lub trzech rzędach, z wyjątkiem biednych obywateli, którzy mogli pozwolić sobie na użycie tylko jednego rzędu cegieł. Chłopi musieli korzystać z publicznych studni do picia wody, podczas gdy szlachta często miała własną świeżą wodę pitną.
