Siódmego marca przemówienie wygłoszone przez Daniela Webstera, trwało 3,5 godziny i dotyczyło niewolnictwa jako rzeczywistości historycznej, a nie moralnej. Zostało wydane 7 marca 1850 r. i jest uważane za jedno z najbardziej kontrowersyjne przemówienia Senatu.
Przemówienie Daniela Webstera "Siódmego marca" zostało udzielone w odpowiedzi na przemówienia Henry'ego Claya i Johna Calhouna dotyczące kwestii niewolnictwa w Stanach Zjednoczonych. Webster twierdził, że sprawa została już rozstrzygnięta i że istnienie niewolnictwa musi pozostać na Południu. Północne państwa powinny chronić prawa Południa i zwracać niewolników swoim właścicielom. Stwierdził też, że niewolnictwo nie może istnieć na nowo utworzonych terytoriach w oparciu o rozporządzenie północno-zachodnie z 1787 roku.
