Chociaż życie purytańskie było surowe, debata i sprzeciw były tolerowane w społeczności w pewnym stopniu. Spójność w społeczności oznaczała konformizm, ale przywódca Puritan John Winthrop uznał, że ludzie mają różne opinie.
Nazwa Puritan opisała tych w Kościele Anglii, którzy chcieli oczyścić wszystkie formy ceremonii i hierarchii, które przypominały katolicyzm. Purytanie starali się zreformować i oczyścić Kościół Anglikański bez opuszczania wiary, ale istniała sekta purytanów, zwana Separatystami, którzy wierzyli, że Kościół Anglii stał się skorumpowany.
Kiedy purytanie założyli Massachusetts Bay Colony, później znaną jako Boston, czcili, jak im się podobało. Ich usługi kościelne były proste i bez upiększeń. Instrumenty muzyczne nie były dozwolone. Biblia była ich jedynym źródłem odniesienia i śpiewali tylko a cappella.
Purytanie byli ścisłymi wyznawcami Jana Kalwina, który wierzył, że Bóg wybrał tylko kilka osób, aby odziedziczyć zbawienie, a wszyscy inni byli potępieni na wieki. Purytanie wierzyli również w przymierze łaski, doktrynę, która głosi, że wiara zatriumfowała nad dobrymi uczynkami. Jest to sprzeczne z przymierzem dzieł, które utrzymywały, że dobre uczynki i zachowanie były konieczne do osiągnięcia zbawienia. Życie purytańskie podkreślało indywidualną i wspólnotową duchowość, ponieważ to społeczność przestrzegała przymierza.
