Pocahontas, młoda Algonquin, znana jest z uratowania życia kapitana Johna Smitha w 1607 roku, kiedy został schwytany przez ojca i skazany na śmierć. Później pomagała osadnikom z Jamestown w stanie Wirginia, przynosząc im podarunki z jedzeniem, aby powstrzymać głód. Później wyszła za mąż za Anglika Johna Rolfego i odwiedziła Anglię. Był to pierwszy zarejestrowany przypadek międzyrasowego małżeństwa między osadnikiem a Indianinem.
Pocahontas była córką Powhatana, szefa konfederacji plemion Algonquin w Wirginii. Według relacji Johna Smitha napisanej do królowej Anny, Pocahontas położył na niej swoją głowę, aby go nie uderzyć. Później przyjaźniła się z nim, często odwiedzała kolonię, nie tylko przynosiła jedzenie, ale ostrzegała kolonistów przed zasadzką. Jednak gdy John Smith zachorował i wyjechał do Anglii, Pocahontas przestał odwiedzać Jamestown.
Kilka lat później Brytyjczycy zwabili ją na statek i złapali ją, trzymając ją za okup. Kiedy żądania okupu nie zostały spełnione, pozostała w niewoli. Będąc w osadzie zwanej Henricus, nawróciła się na chrześcijaństwo i przyjęła imię chrztu Rebeki. Przed poślubieniem Pocahontas, John Rolfe poprosił o pozwolenie Powhatana, jej ojca i brytyjskiego gubernatora. Małżeństwo zostało zatwierdzone, ponieważ obie strony miały nadzieję, że poprawi to stosunki między kolonistami i rdzennymi Amerykanami. W 1616 Rolfe zabrał Pocahontas do Anglii, gdzie poznała królową Annę i króla Jakuba I. Podczas gdy przygotowywała się do opuszczenia Anglii, by powrócić do Ameryki, Pocahontas zachorował i zmarł w wieku około 22 lat.
