Starożytni egipscy kapłani nosili proste ubrania z lnu, z białymi papirusowymi butami. Inne materiały, takie jak wełna, były zabronione. Niektóre sekty, takie jak księża grobowa, mogły nosić inne przedmioty.
Mortuary, czyli sem, kapłani dodali skórę lamparta na swoich regularnych szatach w ramach ich stroju. Ubrani w lniane kapłani byli długimi, prostymi szatami. Te szaty miały pasek na ramieniu. Kapłani ogolili także wszystkie włosy na ciele, łącznie z głową. Inne grupy, w tym wezyry i kilku kluczowych urzędników, również nosiły zwykłą lnianą szatę.
Kapłani byli ważną grupą w starożytnym społeczeństwie egipskim, a ich czystość i czystość stanowiły istotną część ich wizerunku. Ich nawyki golenia i wymagania dotyczące ubrań miały być wizualną reprezentacją tych atrybutów. Ta czystość jest powodem, dla którego inne materiały nie były dozwolone. Na przykład wełna i skóra nie były uważane za czyste, więc były nie do zaakceptowania przez kapłanów do noszenia.
W starożytnym społeczeństwie egipskim białe płótno było jednym z najczęstszych materiałów, z których można robić ubranie, chociaż inne grupy dodawały kolorów i nosiły ubiory o różnym kształcie niż kapłani. Przedstawiciele królewscy, szczególnie, nosili wiele kolorów, klejnotów i dodatków, gdy byli w publicznym oku.
