Od lat dwudziestych był okresem wielkiego boomu gospodarczego, większość ludzi mogła kupić prawie wszystko, co chcieli na kredyt, za pieniądze, których nie mieli. Banki swobodnie pożyczały hojne kwoty prawie osoba, która może udowodnić, że w pewnym momencie zwróci ją.
Zdolność banków do pożyczania dużych sum pieniędzy ludziom, którzy prawdopodobnie nie byli w stanie go spłacić w rozsądnym czasie, była jedną z głównych przyczyn, dla których gospodarka rozpadła się w latach 30. XX wieku. Ludzie, którzy byli w stanie uzyskać zgodę na kredyt, pożyczyliby znacznie więcej pieniędzy niż potrzebowali. Następnie wykorzystaliby te pieniądze, by żyć znacznie powyżej swoich możliwości, kupując luksusowe sprzęty domowe, pojazdy, a nawet luksusowe przedmioty, które zwykle zarezerwowane były dla bardzo bogatych. Ludzie kupowaliby duże przedmioty na kredyt lub na raty, co pozwalało im spłacać się w czasie. Gdyby nie mogli zwrócić tych pieniędzy, banki lub pożyczkodawcy odzyskaliby te przedmioty, pozostawiając ludzi bez wielu rzeczy, których mogliby potrzebować. Ludzie, którzy korzystali z kredytów w latach dwudziestych, popadli w długi, co pogorszyło ich doświadczenia podczas Wielkiego Kryzysu.
