Podczas gdy grecki matematyk i astronomia geotentryczna teoria Klaudiusza Ptolemeusza była niepoprawna, był w stanie wyjaśnić ruchy ciał niebieskich, zgodnie z projektem Polaris Uniwersytetu Stanowego Iowa. Centralna Biblioteka Regionalna Rappahannock również mówi, że Ptolemeusz użył geometrii, aby przewidzieć ruch planet (choć uważał, że krążą wokół Ziemi). Skatalogował 1022 gwiazdki. Jego książka "Almagest" była kamieniem węgielnym astronomii przez wiele stuleci.
Jego idea geocentryczna lub zorientowana na Ziemię została określona jako system ptolemiczny. Przez wiele stuleci po Ptolemeuszu astronomowie uznali jego błędną teorię za poprawną. Chociaż jego prace pochodziły z jego empirycznych obserwacji, być może jego największym wkładem w astronomię było jego podsumowanie wiedzy o niebiosach. Jego książka "The Mathematical Collection" ukazała jego prace astronomiczne i ostatecznie stała się znana jako "The Great Astronomer". Ta książka, podzielona na 13 części, była również źródłem wiedzy dla innego greckiego astronoma o imieniu Hipparchus. Powiedział, że planety muszą poruszać się w epicyklach lub mniejszych okręgach i że Ziemia porusza się równo. Equant był niezbędny do wyjaśnienia ruchu wstecznego pobliskich planet. Teoria Ptolemeusza została zaakceptowana, dopóki polski astronom Mikołaj Kopernik nie zadebiutował w XV wieku swą teorią heliocentryczną (skoncentrowaną na słońcu).
