Purytanie nosili proste, warstwowe wełniane ubrania, które pokrywały większość ciała i były barwione w różnych stonowanych kolorach. Mankiety i kołnierze, a dla kobiet fartuchy i czapki były białe. Podczas gdy król Jakub uchyliłem przepisy sumptu regulujące ubiór, purytanie kontynuowali ubieranie, wierząc, że ostentacyjne ubranie, które było ponad ich miejscem w życiu, było grzechem.
Ubrania purytańskie były skromne, proste i praktyczne. Ozdobne krezki, koronki, wstążki, a nawet guziki zostały zakazane. Mężczyźni i kobiety ubierają się skromnie, przez cały czas obejmując wszystko oprócz dłoni i twarzy. Kobiety i dziewczęta powinny zawsze zakrywać włosy czapką lub czepcem. Bardzo małe dzieci i niemowlęta nosiły luźne zmiany, strój podobny do sukienki, a dzieci w wieku 4 lub 5 lat ubrane jak miniaturowe osoby dorosłe. Choć często pokazywano im czapki i buty z dużymi sprzączkami, ubrania te były zwykle gładkie i czarne. Buty były na niskim obcasie i praktyczne.
Podczas gdy purytanie mają reputację ubierania się tylko w ponurą czerń, w rzeczywistości ich ubranie było kolorowe, jeśli proste. Słudzy ubrani na niebiesko, kolor symbolizujący niewolę i niebiańską łaskę. Czarny oznaczał pokorę i był, jak niebieski, niedrogi. Pomarańczowy i czerwony oznaczały odwagę, brązowy symbolizował pokorę, a żółty lub zielony oznaczały odnowienie. Te i inne kolory, jeśli wykonane z niedrogich barwników, były do zaakceptowania przez purytanów.
