Podczas gdy niektóre źródła historyczne wyolbrzymiały nierówności w przedrewolucyjnym francuskim społeczeństwie, Ancien Régime France była głęboko podzielona. Został podzielony na trzy oficjalne poziomy: Pierwszą był Kościół Katolicki, Drugi był szlachty, a Trzeci - wszyscy inni.
W okresie poprzedzającym rewolucję francuską Kościół we Francji był niezwykle potężny, wpływowy i bogaty. Posiadał około 15 procent ziemi i nie płacił podatków do państwa. Francuska szlachta, podobnie jak kościół, korzystała z wielu przywilejów niedostępnych dla klas zwykłych. Do najważniejszych z nich należało prawo do przysięgi i zwolnienia z podatków. Chociaż nie wszyscy szlachcice byli zwolnieni z opodatkowania, najbogatsi byli. Chociaż większość szlachty była dziedziczną arystokracją, byli też tacy, którzy polegali na majątku nabytym, a nie odziedziczonym. Szlachta zaludniła także potężne i lukratywne biura kościelne.
Do czasu rewolucji 80 procent ludności francuskiej stanowiło chłopstwo, a kolejne 8 procent stanowi bieda miejska, a kolejne 8 procent to nowo przybyła klasa burżuazyjna. Chłopi płacili ogromną większość podatków, praktycznie nie mieli środków politycznych i cierpieli z powodu ciągłego ubóstwa, braku żywności i wściekłej inflacji. Poddaństwo nadal istniało we Francji, będąc statusem, który utracił wszelkie prawa do ochrony wojskowej i istniał wyłącznie po to, by wzbogacić szlachtę. Nierówności społeczeństwa Ancien Régime były zatem bardzo ważne w podsycaniu rewolucyjnego wezwania do zmian społecznych i politycznych.
