Proklamacja neutralności potwierdziła neutralność USA w odniesieniu do konfliktu między Anglią i Francją . Został wydany przez George'a Washingtona w 1793 roku.
W lutym 1793 r. rewolucyjna Francja wypowiedziała wojnę Wielkiej Brytanii. Ta wiadomość nie pojawiła się na amerykańskich brzegach od miesięcy. Kiedy George Washington wreszcie dowiedział się o konflikcie, zwołał nadzwyczajne zebranie swojego gabinetu.
Młody kraj nie był w stanie wejść w konflikt; wojsko było zbyt małe, a naród miał mało ugruntowaną obecność międzynarodową. Tym, o czym Waszyngton rozmawiał w gabinecie, nie była kwestia, czy wysłać pomoc wojskową, ale czy zadeklarować neutralność. Szafka została podzielona. Thomas Jefferson uważał, że aktywnie deklarowanie neutralności nie jest konieczne, ale został unieważniony przez Alexandra Hamiltona i jego zwolenników.
Oficjalna proklamacja została wypuszczona 22 kwietnia 1793 roku. Stwierdził on, że rząd Stanów Zjednoczonych zachował neutralność podczas konfliktu i orzekł, że każdy obywatel USA, który złapałby się na wysiłkach wojennych, zostałby ukarany.
Debaty Pacificus-Helvidius
Ogłoszenie proklamacji doprowadziło do debat Pacificus-Helvidius. Hamilton napisał pod pseudonimem Pacificus i stwierdził przypadek partii Federalistycznej. Zapewnił, że proklamacja była konstytucyjna, że nie naruszyła żadnego z narodowych traktatów z Francją i że obstawanie z Francją otworzyłoby USA na ataki z Wielkiej Brytanii i Hiszpanii. James Madison obalił te punkty na imprezę Jeffersona, pisząc pod pseudonimem Helvidius.
