Brytyjski podróżnik Charles Masson nieświadomie natknął się na to, co doprowadziłoby do odkrycia doliny Indusu, gdy napotkał kilka kopców cegieł w Indiach w latach 20. XIX wieku. Trzydzieści lat później inżynierowie budujący linię kolejową przez ten sam obszar znalazł więcej tych cegieł, co ostatecznie skłoniło archeologów do zbadania. Cegły, jak się okazało, były częścią cywilizacji Doliny Indusu.
Dolina Indusu obejmuje nowoczesny Pakistan i Indie. Ludzie, którzy tam żyli, rozkwitali 4600 lat temu w kraju, który rywalizował ze wszystkim, co znaleziono w starożytnym Egipcie i Mezopotamii w zakresie technologii. W przeciwieństwie do swoich starożytnych mieszkańców, mieszkańcy Doliny Indusu nie byli wojowniczymi ludźmi. Nie grzebali swoich umarłych bogactwami darów tak jak Egipcjanie, ani też nie wyznaczyli cesarzy. Zostawili jednak za sobą skomplikowaną architekturę i dowody czystych, dobrze zorganizowanych miast.
Późniejsze wykopaliska odkryły dowody urbanistyki i systemów kanalizacyjnych i drenażowych w Dolinie Indusu. Inne odkrycia obejmowały magazyny, spichlerze i stocznie. Archeologiczne dowody sugerują, że większość mieszkańców miasta Indus Valley była rzemieślnikami lub handlarzami. Wygląda na to, że sąsiedztwo zostało wytyczone według zawodów tych, którzy w nich mieszkali. W przeważającej części mieszkania okazały się mniej więcej tej samej wielkości, co wskazuje na ogólną równość społeczną.
