Mahatma Gandhi czerpie sławę z przywództwa politycznego: kierował indyjskim ruchem niepodległościowym i propagował równe traktowanie i prawa obywateli Indii i Południowej Afryki. Mahatma Gandhi, urodzony w Mohandas Karamchand Ghandi, pochodzi z Porbandaru w Indiach . Gandhi otrzymał wykształcenie licencjackie w Indiach, następnie przeniósł się do Londynu, by studiować prawo, zanim ostatecznie zaangażował się w politykę i bronił nieposłuszeństwa obywatelskiego.
Po otrzymaniu wykształcenia prawniczego Gandhi przeprowadził się do Afryki Południowej. Tam spędził prawie dwie dekady opowiadając się za równymi prawami południowoafrykańskich i indyjskich, inspirując zmiany bez użycia przemocy. Na początku XX wieku Gandhi wyłonił się jako główny przywódca indyjskiego ruchu Home Rule, większej kampanii na rzecz uwolnienia Indii od opresyjnych rządów brytyjskich. Chociaż popierał pokojowe środki protestu, Gandhi wspierał niepokoje społeczne, zachęcając do zmian poprzez działania. Gandhi sympatyzował z wieloma upośledzonymi obywatelami, w tym kobietami i robotnikami. Gandhi również wyraził sprzeciw wobec indyjskiego systemu kastowego, uważając go za społecznie opresyjny. Aby promować swoją misję, Gandhi wchodził w interakcje z obywatelami i urzędnikami rządowymi.
Działania antyrządowe Gandhiego zwróciły uwagę niesympatycznych urzędników państwowych, prowadząc do uwięzienia i oskarżeń o spisek. Gandhi został uwięziony w latach 1919-1931 pod zarzutem konspiracji. Po zwolnieniu powrócił do kampanii na rzecz równości, prowadząc 200 milowy marsz na Ocean Indyjski w proteście przeciwko uciskowi rządowemu. Po zabezpieczeniu niepodległości Indii w 1940 roku, Gandhi pożyczył rękę, rozwiązując konflikt pomiędzy Hindusami i muzułmanami w Bengalu, ostatecznie spotykając się ze śmiercią z zamachu.
