Katalaza jest enzymem występującym w organizmach wystawionych na działanie tlenu. Rozkłada on nadtlenek wodoru do wody i tlenu, zgodnie z Encyclopedia Britannica. Występuje w dużych ilościach w tkankach ssaków i pomaga zapobiegać uszkodzeniom tkanek z nadtlenkiem, który jest produktem ubocznym wielu reakcji metabolicznych.
Według National Institutes of Health, stres oksydacyjny z nadtlenku wodoru uważa się za powiązany z wieloma przewlekłymi lub późno zapoczątkowanymi chorobami, takimi jak cukrzyca, astma, choroba Alzheimera i wiele nowotworów. Według banku danych białka, katalaza jest jednym z najbardziej wydajnych enzymów znajdujących się w komórkach. Pojedyncza cząsteczka katalazy może rozkładać miliony cząsteczek nadtlenku wodoru. Kataliza ludzka wykorzystuje jon żelaza, aby pomóc w tej bardzo szybkiej reakcji. Ponieważ katalaza bierze udział w rozkładaniu bardzo reaktywnych cząsteczek, jest niezmiernie stabilna dla enzymu. Organizmy, które wykorzystują tlen do zasilania swoich komórek, muszą dokładnie kontrolować swoją obecność w swoich systemach, ponieważ tlen łatwo przekształca się w inne reaktywne związki, które mogą powodować znaczne uszkodzenia. Reakcje chemiczne z udziałem elektronów mogą przekształcić tlen w rodniki ponadtlenkowe, nadtlenek wodoru lub rodniki hydroksylowe, z których wszystkie są niebezpiecznymi cząsteczkami, które atakują i mutują DNA i muszą być rozbite i zneutralizowane.
