Procesy McCarthy były serią śledztw w sprawie amerykańskiej armii przeprowadzonych przez senatora Josepha McCarthy'ego w 1950 roku. Procesy rozpoczęły się, gdy McCarthy oskarżył ponad 200 członków Departamentu Stanu o to, że byli znanymi komunistami. Stamtąd McCarthy zyskał sławę jako komunistyczny myśliwy, który oskarżał i badał ludzi, których podejrzewał o komunistów; to stało się znane jako polowanie na czarownice dla komunistów.
W 1947 r., po sprawdzeniu Algiersa Hissa, urzędnika departamentu stanu, ujawnił, że jest szpiegiem, nasiliły się podejrzenia o szpiegostwo komunistyczne. Począwszy od stycznia 1950 roku, Joseph McCarthy wykorzystał ten zbiorowy lęk i paranoję komunistów i twierdził, że tylko on może ocalić Amerykę przed rosyjskimi szpiegami. Ze względu na napiętą atmosferę polityczną i zimną wojnę jego roszczenia zostały potraktowane poważnie, a tysiące osób postawiono przed sądem i zapytano o ich przynależność do partii komunistycznej.
Próby były brutalne. McCarthy ciągle przerywał i wykrzykiwał nieistotne pytania. Werbalnie zaatakował oskarżonych, świadków, adwokatów, a nawet innych senatorów. Jego upadek zaczął się, gdy zaczął badać amerykańską armię za "zbytnią miękkość w komunizmie". Te badania, które były transmitowane przez telewizję, pozwoliły narodowi uświadomić sobie, że polowanie na czarownice McCarthy'ego było bezowocne. Kontynuując atak zdobionych bohaterów i popularnych urzędników, publiczne poparcie dla McCarthyism zaczęło słabnąć.
Kolejnym wynikiem tych prób była czarna lista. Strach przed komunizmem rozprzestrzenił się z wojska i rządu na inne obszary społeczeństwa, w tym na Hollywood. Komitet Izby ds. Działalności nieamerykańskiej zaczął podążać śladami McCarthy'ego, atakując pisarzy, aktorów i producentów. Osoby oskarżone zostały umieszczone na czarnej liście i zasadniczo odrzucone przez przemysł.
