Zora Neale Hurston przyczyniła się do Renesansu Harlemu, pisząc wiele opowiadań, artykułów, sztuk teatralnych i powieści w latach dwudziestych i trzydziestych w Nowym Jorku. Napisała swoje najsłynniejsze dzieło: "Ich oczy obserwowały Boga, "pod koniec renesansu Harlemu w 1937 roku.
Zora Neale Hurston przyjaźniła się z wieloma pisarzami i luminarzami z renesansu Harlemów, w tym Langston Hughes i Countee Cullen. Jako antropolog, Hurston spędził trochę czasu na Florydzie, zbierając historie i afrykańsko-amerykańskie opowieści ludowe, które później opublikowała jako zbiór opowiadań zatytułowany "Mules and Men". Uważana była za doskonałego folklorysty, który studiował i pisał o wielu kulturach.
W połowie lat 30. Hurston napisał kilka sztuk, a nawet współpracował przy sztuce z Langston Hughes, której nigdy nie skończyli z powodu wypadnięcia. W 1934 roku wydała swoją pierwszą powieść, która przyniosła jej stypendium Guggenheima. To dało jej możliwość napisania "Ich oczy obserwowali Boga" podczas studiowania kultury i praktyk Voodoo na Haiti. Jej ostatnim literackim sukcesem była jej własna autobiografia, opublikowana w 1942 r. I zatytułowana "Dust Tracks On the Road". Jej praca podczas renesansu Harlemu inspirowała wielu znakomitych pisarzy, w tym Alice Walker, która jest odpowiedzialna za odrodzenie zainteresowania pracami Hurstona w latach 70., w ciągu dekady po jej śmierci.
