Dźwięk jest generalnie klasyfikowany jako ultradźwiękowy, gdy jego częstotliwość przekracza 20 000 herców. Jest to górny zakres zdolności człowieka do postrzegania, chociaż zakres częstotliwości ultradźwięków rozciąga się w górę do milionów herców. < /p>
Hertz jest miarą częstotliwości. Dźwięk dochodzący do celu z częstotliwością jednego grzbietu fali na sekundę wibruje przy 1 hercach. Ucho ludzkie może wykryć dźwięk z około 20 do 20 000 Hz, powyżej którego znajduje się zasięg ultradźwiękowy. Wiele zwierząt, takich jak nietoperze i delfiny, wykorzystuje częstotliwości ultradźwiękowe do komunikacji i echolokacji, ponieważ dźwięki o bardzo wysokiej częstotliwości mają krótką długość fali i mogą być wykorzystane do opracowania obrazu o wysokiej rozdzielczości otaczającego świata.
Nieinwazyjne badania medyczne wymagają wyższej rozdzielczości niż można uzyskać na częstotliwościach słyszanych przez zwierzęta, dlatego skanery zaprojektowane do zastosowań medycznych zwykle działają w zakresie od 1 megaherc do 20 megaherców. Ogólnie rzecz biorąc, rozdzielczość obrazu ultrasonograficznego jest największa w pobliżu powierzchni ciała, ponieważ głębsze tkanki można osiągnąć tylko przy niższych częstotliwościach. Skany ultrasonograficzne głębokich tkanek muszą przechodzić przez tkanki organizmu, co zwiększa tłumienie fal dźwiękowych i wymusza stosowanie tonów o niższej częstotliwości, a zatem o niższej rozdzielczości.
