Do głównych cech wulkanu należy otwór wentylacyjny, krater szczytowy i komora magmowa. Otwór wentylacyjny jest otworem, przez który wylatuje materiał wulkaniczny. Wulkany mogą mieć więcej niż jeden otwór wentylacyjny. Krater szczytowy to duży wklęsły otwór, w którym znajduje się centralny otwór na szczycie wulkanu. Komora magmy to duża przypominająca basen struktura wewnątrz wulkanu, w którym znajduje się magma.
Kiedy wybucha wulkan, magma wypływa z komory przez główny otwór wentylacyjny. Lawa, skały, popiół i inne gruzy strzelają lub toczą się po bokach wulkanu. Faktyczna struktura wulkanu narasta wraz z upływem czasu. Po każdej erupcji lawa i inny materiał wulkaniczny chłodzi się wokół wulkanu i tworzy twardą warstwę skały.
Wulkany mogą mieć więcej niż jeden otwór wokół głównego otworu wentylacyjnego. Są to tak zwane szyszki i fumarole. Są to pęknięcia wulkanu, które otwierają się, aby uwolnić także materiał wulkaniczny i skały wulkaniczne.
Wulkany są dalej klasyfikowane według ich kształtów, ich składu i wzorów erupcji. Trzy główne typy to: wulkodowce, wulkany tarczowe i szyszki typu scoria. Stratowulkanicy mają strome wzniesienia z małym kraterem u góry. Wulkany tarczy są lekko nachylonymi wzgórzami. Szyszki Scoria są najbardziej rozpowszechnionym typem wulkanu. Są to krótkie, pagórkowate formacje ze stromymi zboczami i dużym kraterem na szczycie.
