Wiązanie jonowe jest rodzajem wiązania chemicznego ustanowionego pomiędzy dwoma atomami poprzez przeniesienie elektronów walencyjnych z jednego atomu na drugi. Ten rodzaj wiązania jest również znany jako wiązanie elektrovalentne lub polarne. Sole są dobrym przykładem substancji wykonanych z wiązaniem jonowym.
Wiązanie jonowe obejmuje metal i niemetal. Każdy atom ma tendencję do osiągnięcia stabilnej konfiguracji elektronów, co oznacza osiągnięcie liczby oktetowej (2 lub 8) do jej powłoki walencyjnej. Atom metalu ma nadmiar elektronów powyżej liczby oktetowej w jej warstwie falistej. Z drugiej strony, atom niemetalu nie ma elektronów, a zatem potrzebuje elektronów, by wypełnić swój oktet. Gdy się do siebie zbliżają, atom metalu poddaje swoje nadwyżkowe elektrony atomowi niemetalowemu. W wyniku tego przeniesienia elektronu każdy z atomów osiąga stabilną konfigurację elektronową. Związek jest tworzony przez to wiązanie zwane jonowym lub elektroalergicznym związkiem. W wiązaniach jonowych ładunek netto związku musi wynosić zero. Niektóre przykłady związków jonowych to: NaCl (chlorek sodu), MgO (tlenek magnezu), CaF2 (fluorek wapnia) i Al2O2 (tlenek glinu). W świecie rzeczywistym związki o czystym wiązaniu jonowym nie są znane. Wszystkie związki jonowe mają stopień wiązania kowalencyjnego.
