Ustawa o kontroli i rekultywacji górniczej to ustawa przyjęta przez Kongres USA w 1977 r. w celu uregulowania skutków środowiskowych wydobycia węgla w Stanach Zjednoczonych. Ustawa stworzyła program regulujący aktywne kopalnie węgla a drugi rehabilituje opuszczone kopalnie.
Przed 1977 r. około 1,1 miliona kopalń węgla zostało porzuconych w całym kraju. SMCRA nakazała właścicielom kopalń węgla udział w obligacjach na rekultywację terenów wykorzystywanych do wydobycia oraz na naprawę szkód środowiskowych spowodowanych działalnością górniczą. Te pieniądze trafiły do Funduszu Porzuconych Kopalń, który pomógł sfinansować odbudowę opuszczonych kopalń.
Ustawa stworzyła także Biuro Rekonstrukcji Górnictwa Powierzchniowego i Egzekwowania. To biuro kontroluje operacje wydobywania powierzchni i przegląda programy wydobywania stanu. Prowadzi także operacje egzekwowania, jeśli to konieczne.
Górnictwo odkrywkowe nie stało się powszechne aż do lat 30. XX w., a państwa zaczęły uchwalać ustawy regulujące przemysł węglowy w tamtej dekadzie. Ogromne zapotrzebowanie na węgiel w czasie II wojny światowej doprowadziło jednak do wydobycia węgla, nie biorąc pod uwagę wpływu na środowisko. Po wojnie wydobycie węgla nadal szkodzi środowisku, pomimo przepisów stanowych mających na celu ograniczenie szkód. To skłoniło Kongres do wydania SMCRA, a prezydent Carter podpisał to prawo 3 sierpnia 1977 roku.
