Mapowanie restrykcyjne to proces uzyskiwania informacji strukturalnych o fragmencie DNA przy użyciu enzymów restrykcyjnych. Jest używany do mapowania nieznanego segmentu DNA poprzez rozbicie go na fragmenty i identyfikację lokalizacji punktów przerwania.
Ta metoda polega na użyciu białek zwanych enzymami restrykcyjnymi, które mogą wycinać lub trawić cząsteczki DNA w krótkich, specyficznych sekwencjach zwanych miejscami restrykcyjnymi. Po strawieniu segmentu DNA za pomocą enzymu restrykcyjnego, uzyskane fragmenty można badać przy użyciu laboratoryjnej metody zwanej elektroforezą żelową. To służy do oddzielania kawałków DNA zgodnie z ich rozmiarem.
