Prawo Ohma opisuje związek między prądem, oporem i napięciem między dwoma punktami. Prawo mówi, że V = I * R, gdzie V to napięcie, I to prąd, a R to opór. Prąd jest mierzony w amperach, napięcie jest mierzone w woltach, a rezystancja mierzona w omach.
Prawo opisuje także opór jako stały i niezależny od napięcia i prądu. Natomiast napięcie i prąd zmieniają się wprost proporcjonalnie. Warto jednak zauważyć, że rezystancja może się zmieniać w zależności od temperatury, a rezystory mają tendencję do zmiany temperatury, gdy przepływa przez nie prąd. Ogólnie, gdy oporniki ogrzewają się, ich opór wzrasta. Prawo zostało określone empirycznie i jest powszechnie akceptowane jako dokładne przybliżenie w większości sytuacji. Prawo jest spójne zarówno w obwodach prądu stałego jak i prądu przemiennego, pod warunkiem, że obwody nie zawierają cewek indukcyjnych lub kondensatorów.
Prawo zostało opublikowane przez Georga Ohma w 1827 roku, a oryginalny format był bardziej złożony niż powszechnie znany V = IR. Bardziej ogólne wersje równania można zastosować zarówno do magnetyzmu, jak i elektroniki, a pochodne tych równań mają zastosowanie w określaniu zależności między gęstością prądu, polem magnetycznym i przewodnością materiału.
