Królewska kolonia, jeden z trzech typów organizacji w kolonialnej Ameryce, była zarządzana przez gubernatora i radę mianowaną przez króla Anglii i działającego w jego imieniu. Siedem królewskich kolonii było New Hampshire, Nowy Jork, New Jersey, Wirginia, Karolina Północna, Karolina Południowa i Georgia.
Te kolonie miały zgromadzenie reprezentacyjne, wybrane przez kolonistów, które zarządzało codziennymi zadaniami, takimi jak radzenie sobie z przestępczością lub piractwem. Później te zgromadzenia stanowiły rdzeń przywódców rewolucji amerykańskiej.
Pozostałe dwa typy kolonii były własnością i statutem, z których oba były samorządne. Kiedy król Jakub II przejął tron, próbował przekształcić zarówno statki, jak i własne kolonie w królewskie kolonie, ale spotkał się z oporem.
