Traktat paryski zakończył wojnę francuską i indyjską, która miała miejsce między Wielką Brytanią a Francją. Zwieńczeniem tego było także zdobycie przez Wielką Brytanię kontroli nad koloniami w Ameryce Północnej.
Traktat paryski przekazał wszystkie francuskie kolonie północnoamerykańskie Wielkiej Brytanii, położył kres wszelkiemu dalszemu zagrożeniu ze strony Francji na kontynencie. Hiszpania, sojusznik Francji, przekazała Florydę Wielkiej Brytanii w zamian za Kubę. Hiszpania utrzymywała port w Nowym Orleanie i przejmowała terytoria Francji na zachód od rzeki Mississippi. Wszystkie inne kolonie w Ameryce Północnej stały się brytyjskie. Francuzi trzymali trzy karaibskie wyspy: Martynikę, Saint Lucia i Gwadelupę.
Stroną, która straciła najwięcej na mocy traktatu, nie była ani Brytyjka, ani Francuz, ani Hiszpanie; to byli rdzenni Amerykanie. Podczas wojny rdzenni Amerykanie grali po obu stronach, próbując zachować własne ziemie i ludzi. Po podpisaniu traktatu nie mieli już tej opcji.
Traktat paryski ostatecznie doprowadził do niezależności amerykańskich kolonii. Ponieważ Francja nie stanowi już zagrożenia dla Wielkiej Brytanii w Ameryce Północnej i Hiszpanii daleko, Wielka Brytania usunęła wielu żołnierzy z kontynentu. Ponadto koloniści nie musieli już polegać na Brytyjczykach w celu ochrony przed Francuzami.
