Mniejsze cząsteczki rozpraszają się szybciej niż większe cząsteczki. Mniejsze cząsteczki są w stanie poruszać się szybciej w danej temperaturze niż większe cząsteczki, co pozwala im z większą szybkością rozprzestrzeniać się w poprzek błony.
Rozmiar cząsteczki nie jest jedynym czynnikiem, który może wpływać na szybkość dyfuzji. Cząsteczki dyfundują szybciej wraz ze wzrostem temperatury. Cząsteczki również ulegają dyfuzji przez membranę z większą szybkością, gdy wzrasta różnica stężeń po obu stronach membrany. Cząsteczki rozpraszają się szybko na większych powierzchniach i poruszają się wolniej na większych odległościach. Niektóre membrany mogą być bardziej przepuszczalne niż inne, co zwiększa szybkość dyfuzji.
Kiedy cząsteczki są uwalniane do środowiska, mają tendencję do rozprzestrzeniania się na mniej skoncentrowane obszary. Proces ten nazywa się dyfuzją. Dyfuzja służy do poruszania cząsteczek zarówno w komórce, jak i poza nią. Jest to rodzaj pasywnego transportu, który nie wymaga od komórki zużywania energii. Kanały istnieją w błonie komórkowej, co umożliwia dyfuzję niektórych cząsteczek, podczas gdy inne molekuły mogą wchodzić i wychodzić z komórki przez specjalne białka nośnikowe.
Osmoza to dyfuzja wody. Woda przemieszcza się swobodnie przez błonę komórkową, wyrównując stężenia po obu stronach membrany, gdy inne cząstki nie są w stanie rozproszyć.
