Naukowcy z wydziału zoologii Uniwersytetu Cambridge odkryli, że gniazdujące ptaki-matki komunikują się z embrionami znajdującymi się w ich jajach, ale nie poprzez wokalizacje czy jakąkolwiek inną standardową formę komunikacji. Zamiast tweetowania lub tweetowania , ptaki-matki w badaniu, które były wszystkimi kanarkami, zdeponowały informacje hormonalne w swoich jajach, które pozwalają pisklętom wiedzieć, jak dobrze ich rodzic zapewni im po wykluciu. Motywacja tej formy komunikacji jest związana z rodzicielskim pragnieniem kontrolowania zachowania żebractwa u piskląt; jeśli embrionalne pisklęta otrzymają informację, że będą dobrze karmione, gdy będą wolne od swoich jaj, mogą żebrać o jedzenie mniej agresywnie.
Próby kontrolowania zachowania żebraczy przez matki kanarek nie wynikają z pragnienia ciszy i spokoju, ale z pragnienia, by ich pisklęta rozwijały się dobrze. Uważa się, że informacja hormonalna w jajku pomaga pisklakom zrozumieć, jak obfite jest jedzenie, pomagając pisklątom oszczędzać energię, nie prosząc o zbyt wiele, gdy brakuje jedzenia. Pisklęta nie omijają dostępnych posiłków, nie prosząc wystarczająco, gdy jest obfitość pożywienia. Innymi słowy, środki komunikacji rozwinęły się, by pomóc pisklęciu, a nie matce.
