Starożytne Indie posiadały wysoce koczowniczy rząd, który opierał się głównie na plemionach i ruchu. Z biegiem czasu plemiona te osiadały w małych grupach w miarę rozwoju rolnictwa. Grupy te były nadal podzielone na podstawie linii plemiennych i były kierowane przez króla, o których mowa w kulturze indyjskiej jako raja. Ostatecznie te plemiona rolne rozwinęły się w większe królestwa z własnymi zbiorami polityk i polityk rządowych.
Podstawową motywacją plemion do osiedlania się i tworzenia grup nie-nomadów w starożytnych Indiach był rozwój rolnictwa, który pozwolił im pracować na roli zamiast podróżować i polować. Ugruntowane osady indyjskie przekształciły się w republiki i królestwa, które kierowali przywódcy polityczni. Nawet w czasach starożytnych istniały pewne demokratyczne elementy w tych rządach. Radża był najwyższą głową wszystkich gałęzi. Jednakże było wielu różnych urzędników, którzy pomagali radżie z biurokratyczną radą. Ostateczne decyzje zostały ostatecznie pozostawione do raja.
W tym czasie byli również urzędnicy cywilni i wojskowi, którzy otrzymywali roczną pensję. Urzędnicy ci podjęli szereg różnych zapisów i biurokratycznych obowiązków, takich jak rejestrowanie danych spisowych oraz dochodów i wydatków tworzonych rządów. Niektóre z tych rządowych grup nawet szpiegów na swojej liście płac, aby zaangażować się w szpiegostwo przeciwko innym grupom.
