Gospodarka starożytnej Mezopotamii była głównie zależna od rolnictwa i handlu. Mezopotamia jest uważana za kolebkę cywilizacji, ponieważ widziała początek ludzkiego osadnictwa w zorganizowanym społeczeństwie.
Jedną z głównych działalności gospodarczej starożytnej Mezopotamii było rolnictwo, które w dużej mierze polegało na nawadnianiu w celu osiągnięcia sukcesu. Rolnicy w całym regionie kierowali wodę z rzek Tygrys i Eufrat do swoich ziem, ponieważ naturalne warunki geograficzne nie były odpowiednie dla rolnictwa. Niektóre z upraw, które uprawiano to cebula, jabłka, jęczmień, rzepa i winogrona. Wykorzystanie tamy i akweduktów było głównymi formami technik kontroli wody w regionie. Aby dalej uzupełniać rolnictwo w regionie, ludzie wymyślili techniki łowienia.
Innym ważnym aspektem gospodarki mezopotamskiej był handel z sąsiednimi społecznościami. Było to spowodowane faktem, że zasoby naturalne w regionie nie były obfite. Asyryjscy kupcy wpadali do Mezopotamii z karawanami na osiołach, które niosły przedmioty takie jak cyna i tekstylia. Mezopotamczycy wymieniali przedmioty takie jak zboża, olej kuchenny, ceramikę, biżuterię i kosze. Kupowali złoto od handlarzy egipskich, a perły i kości słoniowe kupowali od indyjskich kupców. Drogi wodne, które przeszły przez Mezopotamię, sprawiły, że stało się to idealnym miejscem dla zbiegających się kupców.
