Podczas I wojny światowej narodowe samostanowienie było sposobem, w jaki Stany Zjednoczone zwykły trzymać się z dala od wojny. Jest to ogólnie określane jako prawo narodu do pozostania suwerennym wewnątrz terytorium.
Samostanowienie jest często kontrowersyjnym określeniem, którego narody mogą użyć, by po prostu trzymać się z dala od wojen, które toczą się z innymi ludźmi. Kiedy Stany Zjednoczone wykorzystały determinację narodową w I wojnie światowej, po prostu starały się trzymać z dala od wojny, której nie uważali za swoją walkę. Pomimo nacisków ze strony sprzymierzeńców i innych krajów na całym świecie, które potrzebowały ich pomocy, rząd Stanów Zjednoczonych twierdził, że nadal mają prawo do pozostania poza wojną.
Mimo że Stany Zjednoczone nie chciały uczestniczyć w wojnie i nie wierzyły, że wojna jest ich działalnością, nadal były one narkotykami, które dotknęły te ataki. W momencie ataków Stany Zjednoczone nie żądały już samostanowienia i zobowiązały się do walki na wojnie. USA współpracowały z sojusznikami, aby pomóc w wygraniu pierwszej wojny światowej.
