Proklamacja neutralności z 1793 roku ogłosiła, że Stany Zjednoczone są bezstronne w wojnie między Francją i Wielką Brytanią, która pochłonęła wtedy większość Europy Zachodniej. Waszyngton skonsultował się ze swoim gabinetem przed wydaniem proklamacji, oraz grupa doradców zgodziła się, że neutralność leży w najlepszym interesie nowo powstałego kraju.
Alexander Hamilton i Thomas Jefferson chcieli, aby kraj pozostał neutralny, chociaż Hamilton stanął po stronie Wielkiej Brytanii, a Jefferson faworyzował Francję. James Madison poradził prezydentowi, by najpierw zwrócił się do Kongresu o zatwierdzenie proklamacji. Waszyngton wydał dokument, aby ostrzec Amerykanów, aby nie wchodzili w konflikt. Zaangażowane państwa to: Austria, Prusy, Sardynia, Holandia i Wielka Brytania, wszystkie przeciwstawiające się Francji.
Waszyngton użył terminu "bezstronny" w proklamacji, a nie "neutralny", aby nie urazić Brytyjczyków. Ameryka nadal miała relacje biznesowe z brytyjskimi firmami. Dokument napominał Amerykanów, którzy mogą pomóc jednej ze stron podczas wojny. Waszyngton wyjaśnił, że obywatele Stanów Zjednoczonych nie otrzymają ochrony od kraju, jeśli zostaną złapani przez którąkolwiek z walczących stron.
Waszyngton wydał proklamację 22 kwietnia 1793 r. w Filadelfii. Kongres przyjął ustawę o neutralności z 1794 r., Aby nadać wagę oryginalnemu dokumentowi Waszyngtonu.
