Rewolucja bolszewicka odnosi się do drugiej rewolucji, która miała miejsce w Rosji w październiku 1917 r., kierowanej przez Lenina i partię bolszewicką. Rewolucja odbyła się 25 października 1917 r. I zaangażowała oddziały bolszewickie zajmujące kluczowe lokalizacje w rosyjskiej stolicy Piotrogrodu od rządu tymczasowego.
Rewolucja została zakończona 26 października 1917 roku, kiedy premier tymczasowego rządu, Alexander Kiereński, uciekł z Pałacu Zimowego, a wojska bolszewickie przejęły kontrolę. Po przejęciu władzy Lenin oświadczył, że Rosja wycofa się z I wojny światowej, a także wdroży politykę, która zakończyła prywatną własność ziemi. Siły również przejęły fabryki od swoich właścicieli i umieściły je pod bezpośrednią kontrolą swoich pracowników.
Rewolucja bolszewicka w 1917 r. nastąpiła po wcześniejszej rewolucji, która miała miejsce 23 lutego 1917 r. Rewolucja lutowa 1917 r. rozpoczęła się jako protest robotniczy, w którym wzięło udział 90 000 robotnic z różnych fabryk w Piotrogrodzie. Skala protestów rosła w ciągu kolejnych dni, aż do zamknięcia 25 lutego miasta Piotrogrodu. Rewolucja spowodowała, że car Mikołaj II, który był władcą Rosji, zrzekł się jego tronu 2 marca 1917 roku. Rewolucja z lutego 1917 r. I rewolucja bolszewicka, prowizoryczny rząd złożony z byłych członków Dumy, kierował Rosją.
