Inwersja w biologii polega na rozbiciu chromosomu w dwóch miejscach i kolejnej zmianie sekwencji DNA chromosomu. Inwersje dzielą się na typy perycentryczne i paracentryczne w zależności od tego, czy zaangażowany był centromer.
Inwersje zwykle indukują małe inwersje chromosomów. Ważnym wyjątkiem jest inwersja 3RP Drosophila melanogaster, która ma kilka megabitów. Perwersalne inwersje rozpoczynają się, gdy wystąpi pojedyncze zdarzenie krzyżowe pomiędzy punktami granicznymi heterozygoty. Ta zwrotność wytwarza niezrównoważone gamety niosące mutacje, takie jak delecje, insercje i zero lub dwa centromery. Może to zmniejszyć płodność, powodując odwrócenie procesów podrzędnych, które obniżają kondycję zygoty.
Inwersje pericentryczne mogą zapobiec utracie właściwości genetycznej poprzez hamowanie rekombinacji. Te represyjne inwersje stanowią niewielką część tych procesów. Uszkodzenie inwersji percentrycznych do sprawności genetycznej różni się w zależności od taksonów i gatunków. Rośliny stają się bardziej bezpłodne przez inwersję niż zwierzęta. Inwersje paracentryczne znacznie rzadziej powodują uszkodzenie mutacji, ponieważ nie obejmują centromeru, genetycznego locus, który kieruje zachowaniem całego chromosomu.
Nawet inercje perycentryczne często nie wykazują różnicy w zawartości genetycznej przed inwersją i po inwersji, prowadząc jedynie do zmian w kolejności zasad DNA, ale nie w wyrażanej informacji genetycznej.
