Socjocentryzm i etnocentryzm odnoszą się zarówno do przekonania, że czyjaś społeczna lub etniczna grupa jest lepsza od innych. Socjocentryzm oznacza także stawianie potrzeb i obaw grupy przed czyimiś osobistymi potrzebami. Osoba z tymi przekonaniami ocenia inne grupy w odniesieniu do swojej własnej kultury, ponieważ odnosi się do języka, religii, struktury rodziny i zachowania.
Przykłady myśli etnocentrycznej i socjocentrycznej obejmują przekonanie, że czyjaś drużyna sportowa jest większa niż inne, po prostu z powodów geograficznych, twierdząc, że czyjaś religia jest jedynym prawdziwym systemem, za którym wszyscy inni powinni podążać, i racjonalizując, że ktoś zasługuje na wsparcie nawet wtedy, gdy ta osoba kłamie. Te przekonania często materializują się z powodu więzi rodzinnych lub emocjonalnych powiązań lub po prostu ze znajomością. Czasami uporczywe przekonania etnocentryczne i socjocentryczne są irracjonalne nawet do tego stopnia, że nikt inny nie może zracjonalizować koncepcji.
Termin etnocentryzm został ukuty przez Williama G. Sumnera po zaobserwowaniu zachowań ludzi, którzy wyróżniają się między jedną grupą a drugą. Sumner doszedł do wniosku, że etnocentryzm często prowadzi do próżności, dumy i lekceważenia osób postronnych. Sumner zauważył, że zbiorowe przekonania o etnocentryzmach obejmują narodową dumę, w której mieszkańcy kraju wyrażają opinię, że ich kraj jest lepszy od innych. Dzieje się tak powoli z biegiem czasu, gdy koncepcje etnocentryczne stają się naturalizowane, gdy obywatele z natury myślą, że ich kraj zastępuje wszystkie inne.
