Kiedy nie angażowali się w poszerzanie i utrwalanie swojej feudalnej mocy, popularna działalność dzienna wśród średniowiecznych królów była polowaniem. Umiejętność króla zwierząt łownych, takich jak dziki i niedźwiedzie, została symbolicznie zrównana z jego umiejętnościami na polu bitwy. To była niebezpieczna rozrywka, czasami roszcząca sobie życie.
Średniowieczni królowie również oddawali się pasywnym rozrywkom. Wśród członków królewskiego dworu, którzy służyli do zabawy swemu władcy, byli błazny. Byli to fizyczni i werbalni artyści o umiejętnościach akrobatycznych, poetyckich i komediowych. Zwykle byli odkrywani przez szlachtę i rekrutowani dla przyjemności króla. W międzyczasie trubadurzy zabawiali króla występami muzycznymi.
