Teoria mgławicy słonecznej wyjaśnia powstawanie i ewolucję Układu Słonecznego. Jest to najczęściej akceptowany model, znany również jako "hipoteza mgławicy słonecznej".
Teoria mgławicowa opisuje formowanie się Słońca, planet, księżyców i asteroid około 4,5 miliarda lat temu z chmury mgławicy zawierającej pył i gaz, według Wszechświata dzisiaj. Grawitacja skondensowała gaz w gęste rejony, które wyrosły w grudki materii. Chmura mgławicy rozprzestrzeniła się, tworząc wirujący dysk, który stał się płaszczyzną układu słonecznego, co jest wciąż widoczne, ponieważ wszystkie planety krążą wokół Słońca w tym samym kierunku i płaszczyźnie.
Formacja słońca
Najmniejsza siła dośrodkowa znajdowała się pośrodku obracającego się dysku, więc większość masy z chmury mgławicy przyciągnęła się do tego obszaru z powodu siły grawitacji. Większość materiału stanowiła gaz wodorowy, który znalazł się pod silnym ciśnieniem, który podgrzał go do krytycznego punktu, co doprowadziło do połączenia go z innym atomem wodoru, tworząc hel i dając początek słońcu.
Tworzenie się planet i księżyca
Gromady materii urosły do rozmiarów, tworząc planety, czyli wczesne planety, zatrzaskujące się nawzajem, gdy krążyły wokół wczesnego słońca. Zgodnie z teorią mgławicową wczesna forma planety Ziemi zderzyła się z obiektem, powodując, że szczątki wleciały w przestrzeń kosmiczną, która następnie przekształciła się w pole grawitacyjne Ziemi, tworząc księżyc.
