Bitwa pod Trenton była ważnym wydarzeniem w amerykańskiej wojnie o niepodległość, ponieważ zainspirowała oblężonych amerykańskich żołnierzy do ponownego włączenia i zachęcania większej liczby mężczyzn do wstąpienia do raczkującej amerykańskiej armii. Bitwa odbyła się 26 grudnia, 1776. Generał George Washington dowodził amerykańską Armią Kontynentalną w niespodziewanym ataku na garnizon pełen heskich żołnierzy.
W Boże Narodzenie 1776 r. George Washington poprowadził Armię Kontynentalną przez częściowo zamarzniętą rzekę Delaware. Kilkuset żołnierzy nie było w stanie ukończyć niebezpiecznego, lodowego przejścia, opuszczając Waszyngton z mniej niż 2500 mężczyznami. Po przejściu przez Delaware wojska Waszyngtonu maszerowały dziewięć mil na południe do Trenton. Następnego dnia Armia Kontynentalna zaangażowała oddział 1500 heskich żołnierzy. Chociaż wielu żołnierzy amerykańskich było prawie zamrożonych i niedożywionych, a nie posiadało odpowiedniego obuwia zimowego, wywalili oni Hesjan. Dwadzieścia dwa hessańczycy zostali zabici wprost, kilkadziesiąt otrzymało krytyczne obrażenia, a około 900 poddało się.
Bitwa pod Trenton była zwycięstwem dla amerykańskiej armii kontynentalnej, która straciła tylko dwóch żołnierzy. Tylko pięciu Amerykanów odniosło poważne obrażenia; jednym z nich był przyszły prezydent Stanów Zjednoczonych James Monroe. Jednak wkrótce setki innych osób zginęło z powodu chorób, infekcji spowodowanych wcześniejszymi ranami wojennymi, narażeniem i głodem.
