Bitwa pod Gettysburgiem była ważnym punktem zwrotnym w wojnie domowej, ponieważ uniemożliwiła konfederacką inwazję na północy i wyeliminowała około jednej trzeciej ludzi generała Lee. Bitwa o Gettysburg była trzema bitwa, która miała miejsce w Gettysburgu, Pa., od 1 lipca do 3 lipca 1863 roku.
Po osiągnięciu wielkiego zwycięstwa nad siłami północnymi w Kanclerzu, w stanie Wirginia, generał Lee postanowił popchnąć swoje wojska na północ. Jego strategia była dwoista. Po pierwsze, gdyby mógł założyć fortecę w północnym stanie, pomyślałby, że mógłby popchnąć swoją armię dalej do innych północnych stanów. Po drugie, ponieważ większość północnych oddziałów znajdowała się na południu w tym czasie, czuł, że jeśli uda mu się wyprzedzić północne wojska, wygrywając na północy, powstrzyma ich od rozproszenia wojsk na całej północy. Niektórzy żołnierze z północy dowiedzieli się o planie Lee i byli w stanie osiedlić się w Gettysburgu, zanim Lee i jego ludzie tam dotarli.
Trzeciego dnia bitwy pod Gettysburgiem armia konfederatów poniosła poważny cios podczas Pęcherzyka Picketta, głównego natarcia armii południowej przeciwko armii Unii. Połowa z 12.000 żołnierzy Konfederacji, którzy byli częścią szarży, zmarła. Pod koniec bitwy pod Gettysburgiem zmarło ponad 28 000 żołnierzy konfederackich, a Lee został zmuszony do powrotu do Wirginii.
