Chmury deszczów stają się szare lub czarne, ponieważ gęste chmury nasycone kroplami deszczu rozpraszają promienie słoneczne. Gdy mniej bezpośredniego światła słonecznego dociera do dna chmur, wydają się ciemniejsze dla ludzkiego oka. Cienkie chmury, które nie zawierają dużej ilości wilgoci, przepuszczają dostatecznie dużo światła słonecznego, dzięki czemu wydają się białe obserwatorom.
Mniejsza ilość ciężkich cząstek między światłem słonecznym a ziemią oznacza mniejsze rozproszenie światła. Kiedy cząstki wody stają się cięższe, np. Przed deszczem, efekt ciemnienia nasila się. Rozpraszanie światła powoduje również, że niebo staje się niebieskie. Grube warstwy małych cząsteczek w atmosferze stają się niebieskie dla ludzkiego oka.
Możliwe jest obserwowanie wpływu bezpośredniego światła słonecznego na warstwy chmur. Gdy samoloty przelatują po niebie, pasażerowie widzą górę i dół chmur. Gęste chmury nie przepuszczają wystarczającej ilości światła słonecznego na dno chmur, ale pasażerowie widzą światło słoneczne filtrujące cieńszy wierzchołek chmur, które wydają się białe. To światło słoneczne u góry nie jest rozproszone ani zablokowane przez więcej cząsteczek wody. Kiedy chmura ma grubość 3 000 stóp lub jest grubsza, niewielkie bezpośrednie światło słoneczne dociera do dna chmury, aby ludzie mogli ją zobaczyć na ziemi.
