Federaliści chcieli zastąpić oryginalne Stany Zjednoczone Konfederacji, ponieważ dali Kongresowi ograniczone uprawnienia do rządzenia lub regulowania spraw wewnętrznych. Do 1786 r. Stany Zjednoczone zbankrutowały w wyniku kosztu Rewolucyjna wojna i rząd federalny nie miały żadnych uprawnień podatkowych. Kongres nie był również w stanie skutecznie rozwiązać narastającego sporu handlowego i regionalnego, który rozwijał się na szczeblu państwowym, a Federalistycy dążyli do stworzenia silniejszego rządu federalnego, który mógłby skutecznie interweniować w razie potrzeby.
Federaliści uznali zastąpienie artykułu 1777 Konfederacji za istotny krok w kierunku umocnienia rządu federalnego i rozwiązania problemów wynikających z braku praktycznego autorytetu przyznanego Kongresowi. Uzbrojone powstanie przeciwko rządowi stanu Massachusetts w 1786 r., Zwanemu Rebelią Shayego, mobilizowało dalej wezwanie Federalistów do silniejszego rządu centralnego. Rząd federalny nie był w stanie zebrać armii, która by zareagowała na bunt, który był częściowo napędzany przez wyniszczającą sytuację ekonomiczną stworzoną przez niezdolność Kongresu do naprawienia skutków długu stworzonego przez wojnę rewolucyjną.
Delegaci z państw spotkali się w Filadelfii w 1787 r., aby rozpocząć rozważania na temat rewizji Statutu Konfederacji. Federaliści faworyzowali zastąpienie przez nową konstytucję Stanów Zjednoczonych, podczas gdy anty-federaliści twierdzili, że rząd federalny ma już zbyt wiele władzy i większą autonomię należy przyznać państwom. Po długich debatach i ostatecznym porozumieniu w sprawie systemu kontroli i równowagi opracowano nową konstytucję USA. Dzięki wsparciu George'a Washingtona i pomysłowości jego zwolenników, nowa konstytucja Stanów Zjednoczonych została ratyfikowana przez państwa, a 4 marca 1789 roku została wyznaczona jako nowy rząd do przejęcia władzy.
