Płazińce są ważne w utrzymywaniu zdrowych poziomów glonów, pierwotniaków i zooplanktonu w różnych stawach. Ponieważ płazińce pochłaniają wszystkie tego typu organizmy, kontrolują populację i powstrzymują rozwój spirali wymknięcie spod kontroli.
Większość płazińców słodkowodnych żyje w rowach, strumieniach, jeziorach, stawach i kałużach, decydując się na zagrzebanie się pod roślinami, skałami i innymi odpadami, aby nie przebyć bezpośredniego światła słonecznego. Żywotność płazińca jest nieznana na wolności, ale członkowie jednego gatunku glisty od 60 do 140 dni przebywali w niewoli. Płazińce są wyjątkowo odporne, ze zdolnością kurczenia się do pierwotnego rozmiaru wylęgu, kiedy nie mają wystarczającej ilości pokarmu, a następnie, gdy ponownie otrzymują pokarm, stają się ponownie dorosłe.
Chociaż płazińce są trwałe w swoim środowisku, zanieczyszczenie powoduje zagrożenie dla płazińców i innych gatunków. Jeśli płazińce i inni konsumenci zooplanktonu i glonów nie są wystarczająco liczni, aby kontrolować populacje, glony mogą się znacznie rozprzestrzeniać, zabierając światło i tlen z dala od innych gatunków w stawie. Zooplankton jest ważnym elementem w łańcuchu pokarmowym stawu, a zarządzanie jego poziomem populacji jest ważne dla zachowania równowagi na wszystkich poziomach tego łańcucha.
