Komórki pozostają małe, ponieważ pozwalają im na najbardziej efektywne wykorzystanie składników odżywczych, wydalają odpady i replikują. Ich mniejszy rozmiar pozwala im zmaksymalizować energię komórkową.
Bycie małym zapewnia komórkom lepszy stosunek powierzchni do objętości. Ułatwia to komórkom wykorzystywanie składników odżywczych i wydalanie odpadów. Im mniejsza komórka, tym mniej czasu zajmuje replikacja w procesie zwanym rozszczepieniem binarnym.
Komórki minimalizują odległość między ich jądrem a organellami, pozostając małą. Bycie małym pozwala im zmaksymalizować komunikację wewnątrzkomórkową i zapewnia idealne warunki do dyfuzji. Pozwala to na lepszą absorpcję tlenu i składników odżywczych przez komórkę.
Gdyby komórki były większe, zwiększyłaby się odległość między ich jądrem a organellami. To utrudniłoby dyfuzję materiału przez membranę wystarczająco szybko, aby pomieścić zwiększoną objętość komórkową. Dlatego komórki muszą dzielić się na mniejsze komórki, aby utrzymać sprawność komunikacji wewnątrzkomórkowej.
Komórki przestają rosnąć, ponieważ większe komórki wymagałyby więcej energii, aby wytworzyć wystarczającą ilość białek do utrzymania komórek. Bycie małym powoduje, że komórka jest bardziej skuteczna w absorbowaniu tlenu i składników odżywczych. Pozwala to na wydajniejsze wydalanie odpadów i zapewnia komórkom maksymalizację funkcji wewnątrzkomórkowych.
