Metale tracą elektrony, tworząc jony, co zwykle zachodzi między metalami i niemetalami. Ponieważ metale mają bardzo niską elektroujemność, łatwo tracą elektrony na niemetale o wysokiej elektroujemności.
Metale mają zazwyczaj bardzo niewiele elektronów w zewnętrznej powłoce elektronowej. Ponieważ atom zawsze dąży do zrównoważenia liczby elektronów w każdej z jego powłok, atomy metali są chętne, by stracić samotny elektron w ich zewnętrznej powłoce. Kiedy tylko dwie zewnętrzne skorupy wejdą w kontakt, ten, który potrzebuje elektronu, aby skompletować swój zestaw elektronów, z łatwością bierze samotny elektron z drugiego atomu. ChemGuide wyjaśnia to zjawisko jako elektroujemność.
Georgia State University wyjaśnia naturę elektroujemności, stwierdzając, że ostatecznym celem atomu jest stworzenie wiązania polarnego. Metale są dość niestabilnymi pierwiastkami, znanymi ze swojej zdolności do szybkiego tworzenia wiązań. Princeton zauważa, że jonowe wiązanie powstaje, gdy metal i niemetal wymieniają jeden lub więcej elektronów. Ta wymiana występuje, ponieważ metale i niemetale są polarnymi przeciwieństwami, z których każdy reaguje na przeciwny ładunek drugiego. Chociaż niemetal może utracić elektron do metalu, przeciwieństwo jest idealną wymianą i znacznie częściej występuje w normalnych warunkach.
