Miedź dobrze przewodzi ciepło, ponieważ jej atomy zawierają tylko jedno wolne elektrony walencyjne w zewnętrznej powłoce. Elementy o niskiej liczbie elektronów walencyjnych przekazują ciepło najlepiej, a miedź ma tylko jeden.
Elektrony walencyjne poruszają się swobodnie. Podobnie jak uderzenie kuli bilardowej uderzającej w inną kulę bilardową jest większe niż zderzenie z wieloma kulkami, pojedynczy elektron przekazuje znaczną energię innym elektronom. Ponieważ miedź ma tylko jeden elektron w swojej powłoce zewnętrznej, przenosi ona silną energię odpychającą na elektrony, z którymi się koliduje.
Jest to stopień energii w metalu, który przekazuje ciepło. Ponieważ ciepło wzrasta, gdy subatomowe cząstki są w stanie poruszać się bez oporu w metalu, miedź jest dobrym przewodnikiem ciepła. Jeśli ciepło zostanie przyłożone do jednego końca drutu miedzianego, szybko przesunie się na drugi koniec, ponieważ elektrony poruszają się bez przeszkód dzięki oporowi.
Przewodność elektryczna jest pośrednio proporcjonalna do oporu, jaki ma metal po zastosowaniu pola elektrycznego. Przewodnictwo jest proporcjonalne do prądu. Miedź ma niską rezystywność mierzoną w omach. Jego przewodnictwo, mierzone przez siemeny na metr, jest wysokie. Miedź ma drugie tylko srebro w zakresie właściwości przewodzących.
