Petycja oddziału oliwnego była próbą ostatniej minuty przez członków kolonii amerykańskich, aby uniknąć wojny z Wielką Brytanią, deklarując swoją lojalność wobec Korony Brytyjskiej. Jednak petycja nadal zapewniała prawa określone w Deklaracji Niepodległości, a król Jerzy III oficjalnie ogłosił, że kolonie się buntują.
Drugi Kongres Kontynentalny przygotował petycję Olive Branch w dniu 5 lipca 1775. Został on pierwotnie napisany przez Thomasa Jeffersona, ale został przepisany w bardziej nieszkodliwym tonie przez Johna Dickinsona. Petycja sugerowała, że kolonie będą zadowolone z bardziej korzystnych przepisów handlowych i podatkowych, a nie pełnej niezależności, i poprosił króla Jerzego III, aby zaproponował ostateczny plan. Jednak król odmówił przeczytania petycji lub spotkania z dwoma delegatami z Kongresu. Uważał, że kolonie są w otwartym buncie i wydał skuteczną deklarację wojny z proklamacją o tłumieniu buntu i rozruchu w sierpniu 1775 roku.
Chociaż większość delegatów Kongresu popierała działania sugerowane przez petycję, niewielka grupa pod przewodnictwem Johna Adamsa uważała, że wojna jest nieunikniona. Natychmiastowe odrzucenie petycji przez Kinga doprowadziło do zwiększenia poparcia dla całkowitej selekcji amerykańskich kolonii z Wielkiej Brytanii.
