Harriet Tubman zmieniła świat, uciekając z niewoli, stając się abolicjonistą i pomagając wielu niewolnikom osiągnąć wolność dzięki podziemnej linii kolejowej, tajnej sieci dróg i bezpiecznych domów, aby pomóc zbiegłym niewolnikom. W późniejszym życiu pomogła Johnowi Brownowi zaplanować swój rajd na Harper's Ferry i asystowała armii Unii podczas wojny secesyjnej jako zwiadowca, szpieg i pielęgniarka.
Po traumatycznym dzieciństwie niewolnika w stanie Maryland, Tubman uciekł do Filadelfii w 1849 roku, kiedy była młodą dorosłą. Jednak zamiast pozostać na wolnej Północy, była zdecydowana uratować swoją rodzinę i innych Murzynów, którzy wciąż byli zniewoleni. Odbyła wiele podróży z powrotem na południe, udając uwolnienie swoich rodziców, rodzeństwa i wielu innych. Stała się znana jako "Moses" ze względu na jej zdolność skutecznego poprowadzenia tylu ludzi bezpiecznie do wolności.
Tubman zawsze nosił pistolet i chociaż nie towarzyszyła Johnowi Brownie podczas nalotu, po jego śmierci nazwała go męczennikiem. W 1863 r. Tubman stała się pierwszą kobietą, która poprowadziła zbrojny atak w wojnie secesyjnej, prowadząc pułkownika Jamesa Montgomery'ego i jego wojska na plantacje wzdłuż rzeki Combahee i uwalniając 750 niewolników. Chociaż zasłynęła, umarła w biedzie, dotknięta bólami głowy i napadami spowodowanymi urazami z czasów, gdy była niewolnicą. Została pochowana z wojskowymi honorami na Cmentarzu Fort Hill w Auburn, N.Y. Wiele szkół nosi jej imię, a Muzeum Harriet Tubman w Cambridge, MD, upamiętnia jej życie.
