Kolonia gruzińska powstała jako strefa buforowa pomiędzy prosperującą kolonią Południowej Karoliny na północy i hiszpańską Florydą na południu. Chociaż założyciel, James Oglethorpe, początkowo przewidywał Gruzję jako schronienie dla dłużników i ubogich, nie był w stanie zrealizować tej wizji.
Król Jerzy II nadał Gruzinowi statut, a Parlament wypłacał roczne stypendium dwudziestu powiernikom, którzy pozostali w Anglii i zarządzali kolonią z daleka. Ponieważ była to pozornie dobroczynna korporacja, nałożono surowe ograniczenia na ilość ziemi, jaką mógł posiadać każdy kolonista, i wprowadzono szereg zasad, aby zapewnić honorowe zachowanie. Na przykład, alkohol był zabroniony, ponieważ powiernicy wierzyli, że alkohol doprowadził do bezczynności. Niewolnictwo początkowo było również zabronione na podstawie teorii, że silni, samowystarczalni rolnicy lepiej będą mogli strzec granicy.
W lutym 1732 r. przybył Oglethorpe z 116 osadnikami i zaczął budować kolonię z pomocą lokalnego naczelnego amerykańskiego szefa. Osadnicy czuli się ograniczeni przez wszystkie regulacje i niezdolność do powiększania swoich posiadłości ziemskich, a Oglethorpe i powiernicy wkrótce zniosły większość ograniczeń. W 1749 r. Niewolnictwo było dozwolone. W 1752 r. Powiernicy zwrócili królowi statut, aw 1755 r. Gruzja stała się kolonią korony.
